گازوئیل، یکی از ترکیبات سنگین نفت خام، یک مایع قابل احتراق است که به عنوان سوخت در موتورهای دیزلی استفاده میشود. این ترکیب پس از مرحله تقطیر نفت سفید بهدست میآید و در فرآیند تولید از برجهای تقطیر اتمسفری و خلأ بهطور همزمان تولید میشود. گازوئیل تولیدی در منطقه اربیل عراق، در پالایشگاههایی مانند کراکینگ، هیدروکراکینگ و ککینگ با تغییر در ساختار برشهای نفتی با زنجیره سنگین بهدست میآید. این ماده از هیدروکربنهای مختلف با مولکولهایی که بین 14 تا 25 اتم کربن دارند تشکیل شده است.
گازوئیل در موتورهای دیزلی با گرمای هوای فشرده شده در سیلندر میسوزد و نسبت به حجم مساوی بنزین، انرژی بیشتری طی احتراق آزاد میکند. به همین دلیل، موتورهای دیزلی بهطور کلی انرژی بیشتری نسبت به موتورهای بنزینی تولید میکنند. گازوئیل بهعنوان سوخت اصلی در موتورهای دیزلی تاسیسات حرارتی، پمپهای مکش از چاه، کارخانجات و موتورهای دیزلی در بخش معدن و کشاورزی مورد استفاده قرار میگیرد.
در فرآیند پالایش، تولید گازوئیل نسبت به بنزین به مراحل تصفیه کمتری نیاز دارد و به همین دلیل قیمت خردهفروشی گازوئیل معمولاً کمتر از بنزین است. گازوئیل یک سوخت نسبتاً سنگینتر، کمتر فرار و با گرانروی بیشتر نسبت به بنزین است. یکی از مهمترین عوامل در کیفیت گازوئیل میزان سولفور آن است.
هیدروکربنهایی که دارای دامنه جوش تقریبی 250 تا 380 درجه سانتیگراد باشند، گازوئیل یا سوخت دیزل نامیده میشوند. در گذشته، سوخت دیزل مستقیماً از تقطیر نفت خام و بدون هیچگونه عملیات ثانویه تصفیه به دست میآمد. اما امروزه، برای افزایش میزان تولید و پاسخگویی به رشد سالانه تقاضا، تنظیم نوع هیدروکربنها و حذف یا کاهش عناصر زیانآور مانند گوگرد، از فرآیندهای مختلفی نظیر شکست و تصفیه هیدروژنی استفاده میشود. در این بخش شما خواهید آموخت که روش تولید گازوئیل شامل موارد زیر است:
نفت خام حاوی مخلوطی از مواد نفتی از جمله گازوئیل، بنزین، نفتا و مواد دیگر است. این نفت خام به کارخانههای پالایش منتقل میشود تا از آن مشتقات مختلف نفتی تولید شود.
در این مرحله، نفت خام به کورههای تقطیر انتقال مییابد و در دماهای مختلف جدا میشود. گازوئیل از این مرحله به عنوان یک محصول با دمای جریان نسبتاً بالا به دست میآید.
گازوئیل به عنوان خروجی اولیه تولید شده و نیاز به پالایش مجدد دارد تا کیفیت و ویژگیهای آن به حداکثر برسد. این پالایش شامل حذف آلایندهها و تنظیم دمای کاری محصول میشود.
در این روش، گازوئیل از فرآیند پیرولیز تولید میشود. پیرولیز مجموعه عملیاتی است که طی آن ضایعات لاستیک تحت حرارت قرار میگیرند و مونومرها تجزیه میشوند. یکی از محصولات این فرآیند، گازوئیل است که در دمای حدود 350 درجه سانتیگراد به دست میآید.
دارای درصد بالای گوگرد (8000ppm تا 14000ppm و بیشتر) و بهعنوان گازوئیل سنگین شناخته میشود.
دارای درصد گوگرد 5000ppm تا 3000ppm و بهعنوان گازوئیل دیزل شناخته میشود.
دارای درصد گوگرد کمتر از 100ppm و بهعنوان گازوئیل یورو 4 و یورو 5 شناخته میشود.
گازوئیل دارای وزن بالاتری نسبت به دیگر سوختهای رایج است و چگالی آن تقریباً 0.8-0.87 kg/cm3 است. هرچه هیدروکربنهای نفتی و آروماتیک در گازوئیل بیشتر و سنگینتر باشد، چگالی آن بالاتر میرود.
نقطه اولیه تقطیر گازوئیل در دمای 180˚C و نقطه نهایی تقطیر آن در دمای حدود 370˚C است. طبق استاندارد ASTM درصد تقطیر گازوئیل در دماهای مختلف به صورت زیر است:
گازوئیل دارای ویسکوزیته یا گرانروی نسبتاً بالایی است. اگر ویسکوزیتۀ گازوئیل بیش از حد بالا باشد، جریان گازوئیل دچار افت فشار میشود و عملیات انتقال و بهرهبرداری از سوخت دچار مشکل خواهد شد. مقدار مجاز استاندارد ویسکوزیتۀ گازوئیل باید بین 12 تا 40 سانتیاستوک باشد.
نقطۀ ابری شدن اولین دمایی است که هنگام سرد کردن سیال بلورهای جامد در آن ایجاد میشود. همچنین پس از انجماد سیال و در زمان گرم کردن آن، اولین دمایی که حرکتی در سیال ایجاد میشود را نقطۀ ریزش میگویند. گازوئیل باید در برابر سرما مقاومت بالایی داشته باشد و در دماهای پایین خاصیت سیالیت خود را حفظ کند و متبلور نشود. محدوده مناسب برای نقاط ابری شدن و ریزش در گازوئیل به ترتیب 0 تا -10˚C و -15˚ تا -30˚C است.
وجود گوگرد و ترکیبات گوگردی در گازوئیل سبب ایجاد مشکلاتی چون خوردگی روکش موتور دیزلی و آلودگی هوا میشود. میزان مجاز گوگرد در گازوئیل طبق استانداردهای بینالمللی کمتر از 50 ppm است و برای کاهش ترکیبات گوگردی باید گازوئیل به طور کامل در پالایشگاه تصفیه شود.
عدد ستان (Cetane Number) معیاری برای تعیین کیفیت گازوئیل و سوختهای دیزلی است. هرچه عدد ستان بالاتر باشد، عمل احتراق درون سیلندر سریعتر انجام میشود و گازوئیل دارای کیفیت بالاتری است.
نقطه اشتعال (Flash Point) پایینترین درجه دمایی است که در آن از ماده، بخاری قابل احتراق ساطع میشود. اندازهگیری نقطه اشتعال نیازمند یک منبع احتراق است. این دما برای گازوئیل بین 58 تا 64 درجه سانتیگراد است.
هیدروکربنهایی که دارای دامنه جوش تقریبی 250 تا 380 درجه سانتیگراد باشند، گازوئیل یا سوخت دیزل نامیده میشوند. در گذشته، سوخت دیزل مستقیماً از تقطیر نفت خام و بدون هیچگونه عملیات ثانویه تصفیه به دست میآمد. اما امروزه، برای افزایش میزان تولید و پاسخگویی به رشد سالانه تقاضا، تنظیم نوع هیدروکربنها و حذف یا کاهش عناصر زیانآور مانند گوگرد، از فرآیندهای مختلفی نظیر شکست و تصفیه هیدروژنی استفاده میشود. در این بخش شما خواهید آموخت که روش تولید گازوئیل شامل موارد زیر است:
نفت خام حاوی مخلوطی از مواد نفتی از جمله گازوئیل، بنزین، نفتا و مواد دیگر است. این نفت خام به کارخانههای پالایش منتقل میشود تا از آن مشتقات مختلف نفتی تولید شود.
در این مرحله، نفت خام به کورههای تقطیر انتقال مییابد و در دماهای مختلف جدا میشود. گازوئیل از این مرحله به عنوان یک محصول با دمای جریان نسبتاً بالا به دست میآید.
گازوئیل به عنوان خروجی اولیه تولید شده و نیاز به پالایش مجدد دارد تا کیفیت و ویژگیهای آن به حداکثر برسد. این پالایش شامل حذف آلایندهها و تنظیم دمای کاری محصول میشود.
در این روش، گازوئیل از فرآیند پیرولیز تولید میشود. پیرولیز مجموعه عملیاتی است که طی آن ضایعات لاستیک تحت حرارت قرار میگیرند و مونومرها تجزیه میشوند. یکی از محصولات این فرآیند، گازوئیل است که در دمای حدود 350 درجه سانتیگراد به دست میآید.
دارای درصد بالای گوگرد (8000ppm تا 14000ppm و بیشتر) و بهعنوان گازوئیل سنگین شناخته میشود.
دارای درصد گوگرد 5000ppm تا 3000ppm و بهعنوان گازوئیل دیزل شناخته میشود.
دارای درصد گوگرد کمتر از 100ppm و بهعنوان گازوئیل یورو 4 و یورو 5 شناخته میشود.
گازوئیل دارای وزن بالاتری نسبت به دیگر سوختهای رایج است و چگالی آن تقریباً 0.8-0.87 kg/cm3 است. هرچه هیدروکربنهای نفتی و آروماتیک در گازوئیل بیشتر و سنگینتر باشد، چگالی آن بالاتر میرود.
نقطه اولیه تقطیر گازوئیل در دمای 180˚C و نقطه نهایی تقطیر آن در دمای حدود 370˚C است. طبق استاندارد ASTM درصد تقطیر گازوئیل در دماهای مختلف به صورت زیر است:
– کمتر از 65% در دمای 250˚C
– بیشتر از 85% در دمای 350˚C
– بیشتر از 95% در دمای 370˚C
گازوئیل دارای ویسکوزیته یا گرانروی نسبتاً بالایی است. اگر ویسکوزیتۀ گازوئیل بیش از حد بالا باشد، جریان گازوئیل دچار افت فشار میشود و عملیات انتقال و بهرهبرداری از سوخت دچار مشکل خواهد شد. مقدار مجاز استاندارد ویسکوزیتۀ گازوئیل باید بین 12 تا 40 سانتیاستوک باشد.
نقطۀ ابری شدن اولین دمایی است که هنگام سرد کردن سیال بلورهای جامد در آن ایجاد میشود. همچنین پس از انجماد سیال و در زمان گرم کردن آن، اولین دمایی که حرکتی در سیال ایجاد میشود را نقطۀ ریزش میگویند. گازوئیل باید در برابر سرما مقاومت بالایی داشته باشد و در دماهای پایین خاصیت سیالیت خود را حفظ کند و متبلور نشود. محدوده مناسب برای نقاط ابری شدن و ریزش در گازوئیل به ترتیب 0 تا -10˚C و -15˚ تا -30˚C است.
وجود گوگرد و ترکیبات گوگردی در گازوئیل سبب ایجاد مشکلاتی چون خوردگی روکش موتور دیزلی و آلودگی هوا میشود. میزان مجاز گوگرد در گازوئیل طبق استانداردهای بینالمللی کمتر از 50 ppm است و برای کاهش ترکیبات گوگردی باید گازوئیل به طور کامل در پالایشگاه تصفیه شود.
عدد ستان (Cetane Number)معیاری برای تعیین کیفیت گازوئیل و سوختهای دیزلی است. هرچه عدد ستان بالاتر باشد، عمل احتراق درون سیلندر سریعتر انجام میشود و گازوئیل دارای کیفیت بالاتری است.
نقطه اشتعال (Flash Point)پایینترین درجه دمایی است که در آن از ماده، بخاری قابل احتراق ساطع میشود. اندازهگیری نقطه اشتعال نیازمند یک منبع احتراق است. این دما برای گازوئیل بین 58 تا 64 درجه سانتیگراد است.
سه نوع گازوئیل از لحاظ ساختار و کیفیت وجود دارد که به شکل زیر می باشد:
هیدروکربن سنگین:درصد سولفور بالایی دارد 8000ppm الا 14000ppm و بیشتر که بنام گازوئین سنگین نامیده میشود
هیدروکربن دیزل : درصد سولفور 5000ppm الا 3000ppm میباشد که بنام گازوئیل دیزل نامیده میشود .
هیدروکربن سبک: درصد سولفور زیر 100ppm می باشد که بنام گازوئیل یورو4 و یورو5 نامیده میشود.
گازوئیل ها با توجه به کاربردی که در موتورهای دیزلی دارند و نفت خام اولیه ای که از آن به دست آمده اند، دارای یک سری مشخصات هستند که در ادامه به آنها اشاره میگردد.
گازوئیل دارای وزن بالاتری در مقایسه با دیگر سوخت های رایج است و چگالی آن تقریباً 0.8-0.87 kg/cm3 میباشد. هرچه هیدروکربن های نفتی و آروماتیک در گازوئیل بیشتر و سنگین تر باشد، چگالی آن بالاتر میرود.
نقطۀ اولیه تقطیر گازوئیل در دمای 180˚Cو نقطۀ نهایی تقطیر آن در دمای حدود 370˚ C میباشد. طبق استاندارد ASTM درصد تقطیر گازوئیل در دماهای مختلف به صورت زیر میباشد:
کمتر از 65% در دمای C 250
بیشتر از 85% در دمای C350˚
بیشتر از 95% در دمای C 370˚
گازوئیل دارای ویسکوزیته یا گرانروی نسبتاً بالایی بوده. در صورتی که ویسکوزیتۀ گازوئیل بیش از حد بالا باشد، جریان گازوئیل دچار افت فشار می شود. آنگاه عملیات انتقال و بهره برداری از سوخت دچار مشکل خواهد شد. همچنین در صورتی که گازوئیل دارای ویسکوزیتۀ پایینی باشد، کیفیت سوخت پایین می آید. مقدار مجاز استاندارد ویسکوزیتۀ گازوئیل باید بین 12 تا 40 سانتی استوک باشد.
نقطۀ ابری شدن اولین دمایی است که هنگام سرد کردن سیال بلورهای جامد در آن ایجاد میشود. همچنین پس از انجماد سیال و در زمان گرم کردن آن اولین دمایی که حرکتی در سیال ایجاد میشود را نقطۀ ریزش میگویند. گازوئیل و به طور کلی یک سوخت مناسب باید در برابر سرما مقاومت بالایی داشته باشد و در دماهای پایین خاصیت سیالیت خود را حفظ کند و متبلور نشود.
محدودۀ مناسب برای نقاط ابری شدن و ریزش در گازوئیل به ترتیب 0 تا C -10˚ و 15- تا C -30˚ میباشد.
وجود گوگرد و ترکیبات گوگردی در گازوئیل سبب ایجاد مشکلاتی چون خوردگی روکش موتور دیزلی و آلودگی هوا میشود. میزان مجاز گوگرد در گازوئیل طبق استانداردهای بین المللی کمتر از 50 ppm است و برای کاهش ترکیبات گوگردی باید گازوئیل به طور کامل در پالایشگاه تصفیه شود. ولی از 50ppm تا 11000ppm در صنایع مختلف قابل استفاده می باشد.
عدد ستان (Cetane Number) معیاری برای تعیین کیفیت گازوئیل و سوخت های دیزلی میباشد. هرچه عدد ستان بالاتر باشد، عمل احتراق درون سیلندر سریع تر انجام شده و گازوئیل دارای کیفیت بالاتری میباشد.
پایین ترین دمایی است که در آن حجم های مساوی از سوخت و مادهی آنیلین به صورت تک فازی در میآیند.
برای تعیین نقطۀ آنیلین، یک حجم مشخص از یک فراورده نفتی مانند گازوئیل را داخل ظرف میریزند. به مقدار برابر با آن حجم، ماده ای به نام آنیلین را داخل ظرف میریزند. در ادامه، دمای مخلوط را بالا برده و به وسیله هم زن آن را به هم میزنند. دمایی که در آن دما، دو ماده به صورت یک محلول همگن در میآیند را به عنوان نقطۀ آنیلین سوخت در نظر میگیرند.
نقطه اشتعال یا درخش (به انگلیسی: Flash point ) پایینترین درجه دمایی است که در آن از ماده، بخاری قابل احتراق ساطع میشود. اندازهگیری نقطه اشتعال نیازمند یک منبع احتراق است. با خارج کردن منبع احتراق از محل، بخار یادشده آتش نخواهد گرفت.این دما برای گازوئیل 58الی 64 می باشد.
کیفیت گازوئیل تأثیر مستقیمی بر عملکرد و دوام موتورهای دیزلی دارد. گازوئیل با کیفیت بالا، به دلیل داشتن میزان کمتر گوگرد و ترکیبات زیانآور، باعث کاهش خوردگی و سایش در قطعات موتور میشود و عمر مفید موتور را افزایش میدهد. گازوئیل با عدد ستان بالا نیز، موجب بهبود عملکرد احتراق و کاهش آلایندگیهای خروجی میشود. ویسکوزیته مناسب گازوئیل، علاوه بر تسهیل در پمپاژ و تزریق سوخت، موجب کاهش افت فشار و بهینهسازی مصرف سوخت میشود.
شرکت پرگاس فیدار شیمی با بهرهگیری از تکنولوژیهای پیشرفته و فرآیندهای مدرن پالایش، توانسته است گازوئیلی با کیفیت بالا و استانداردهای بینالمللی تولید کند. از مزایای همکاری با این شرکت میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
1. کیفیت بالا: گازوئیل تولیدی این شرکت دارای درصد گوگرد پایین و عدد ستان بالا است که منجر به عملکرد بهینه موتورهای دیزلی و کاهش آلایندگیها میشود.
2. تکنولوژی پیشرفته: استفاده از فرآیندهای شکست و تصفیه هیدروژنی در تولید گازوئیل، موجب حذف ترکیبات زیانآور و افزایش بهرهوری سوخت میشود.
3. تحویل سریع و گسترده: شرکت پرگاس فیدار شیمی با شبکه گسترده تأمین و توزیع، قادر به تحویل گازوئیل در تمامی مرزهای ایران است.
4. مشاوره تخصصی: این شرکت خدمات مشاورهای در زمینه سولفورزدایی و استفاده از کاتالیستهای مرکاپتان زدایی در بنزین و میعانات گازی ارائه میدهد که میتواند به بهبود کیفیت سوختهای مختلف کمک کند.
5. قیمت رقابتی: به دلیل تأمین گازوئیل از منطقه اربیل عراق، این شرکت میتواند گازوئیل با کیفیت بالا را با قیمت مناسبتری نسبت به بازار داخلی ایران ارائه دهد.
6. پایداری محیط زیست: با تمرکز بر کاهش آلایندهها و استفاده از فرآیندهای دوستدار محیطزیست، شرکت پرگاس فیدار شیمی به حفظ محیطزیست و کاهش اثرات زیانآور سوختهای فسیلی متعهد است.
شرکت پرگاس فیدار شیمی با توجه به تجربه و تخصص خود در صنعت پالایش و تولید گازوئیل، همواره در تلاش است تا بهترین محصولات را با بالاترین کیفیت و استانداردهای جهانی به مشتریان خود ارائه دهد.
1. نظافت محل مخازن سوخت: محل نگهداری مخازن باید تمیز و عاری از مواد قابل اشتعال مانند چوب و کاغذ باشد.
2. بازدید دورهای: محل نگهداری مخازن سوخت باید در فواصل زمانی مناسب بازدید شود.
3. بررسی بدنه مخازن: بدنه مخازن سوخت باید به طور مرتب بازدید شده و از سالم بودن و عدم نشتی آن اطمینان حاصل شود.
4. وجود سطح سنج: کلیه مخازن باید دارای سطح سنج باشند.
5. سلامت سطح سنج: سطح سنج مخازن باید سالم و بدون نقص باشد.
6. شفافیت سطح سنج: سطح سنج مخازن باید شفاف و قابل رؤیت باشد.
7. کانالکشی مناسب: اطراف محل مخازن باید دارای کانال مناسب جهت هدایت مایعات به خارج از محل مخازن باشد.
8. خروجی کانال: خروجی کانال از محل مخازن باید به محل مطمئن و روباز امتداد یابد.
9. محصور کردن محل مخازن: اطراف محل مخازن باید توسط فنس محصور شده باشد.
10. شیر تخلیه هوا: مخازن سوخت باید دارای شیر تخلیه هوا باشند.
11. بررسی اتصالات: کلیه اتصالات و شیرها باید به طور مرتب چک شده و از سالم بودن آنها اطمینان حاصل شود.
12. فاصله ایمن: محل مخازن باید نسبت به سایر ساختمانها فاصله داشته باشد.
13. محل مناسب شارژ: محل شارژ سوخت مخازن باید مناسب باشد.
14. حضور فرد مسئول: هنگام شارژ مخازن، فردی باید در محل حضور داشته باشد.
15.ممنوعیت شارژ توسط راننده: شارژ مخازن سوخت توسط راننده تانکر یا اتومبیل حمل سوخت ممنوع است.
16. اطمینان از عدم وجود هوا: قبل از شارژ باید از عدم وجود هوا در داخل مخازن اطمینان حاصل شود.
17. محل مناسب لوله شارژ: محل لوله شارژ باید مناسب باشد تا از جریان یافتن سوخت سرریز شده به سایر قسمتها جلوگیری شود.
18. کنترل سطح سوخت: هنگام شارژ مخزن، سطح سوخت در مخزن باید چک شود تا از سرریز شدن سوخت جلوگیری شود.
19. بستن درب مخازن: درب مخازن پس از شارژ باید بسته و قفل گردد.
20. نصب برچسبهای ایمنی: در محل مخازن باید برچسبهای ایمنی نصب شده باشد.
21. اطلاع از علائم ایمنی: کلیه افراد باید نسبت به علائم و برچسبهای ایمنی اطلاع کافی داشته و آنها را رعایت کنند.
22. مجهز به کپسول اطفاء حریق: محل مخازن باید مجهز به کپسولهای اطفاء حریق دستی باشد.
23. نصب سیستم اعلام حریق: نصب سیستم اعلام حریق در محل مخازنی که مسقف هستند، لازم است.
24. ممنوعیت سیگار کشیدن: سیگار کشیدن در محل مخازن ممنوع است.
25. بستن درب لوله شارژ: درب لوله شارژ مخازن باید پس از اتمام شارژ بسته شود.
26. عدم استفاده از آب برای اطفاء حریق: برای اطفاء حریقهای ناشی از سوخت نباید از آب استفاده شود.
27. خنک کردن مخازن با آب: از آب میتوان برای خنک کردن مخازن به هنگام حریق استفاده کرد.
28. استفاده از آب به صورت اسپری :در صورت استفاده از آب برای اطفاء حریق ناشی از سوخت، باید از آب به صورت اسپری استفاده کرد.
29. اجتناب از استفاده از آب به صورت جت: استفاده از آب به صورت جت سبب جاری شدن سوخت و گسترش حریق میشود.
30. بازرسی پایههای مخزن: پایههای مخزن سوخت باید به صورت دورهای چک شده و از سالم بودن آنها اطمینان حاصل شود.
31. رفع نشتیها: هر گونه نشتی شیر یا اتصال باید سریعاً برطرف شود.
32. ممنوعیت جوشکاری مخازن: جوشکاری مخازن سوخت حاوی سوخت ممنوع است.
33. مجوز کار گرم: انجام هرگونه عملیات گرم مانند جوشکاری و سنگ زنی باید با کسب مجوز کار گرم انجام شود.
34. ممنوعیت قرار دادن منابع حرارتی: قرار دادن هر گونه منابع حرارتی مانند بخاری و هیتر در محل مخازن ممنوع است.
35. استفاده حداقل از روشنایی: باید سعی شود از حداقل روشنایی در محل استفاده شود.
36. تخلیه الکتریسیته ساکن: جهت تخلیه الکتریسیته ساکن حاصل از جریان سوخت در لولهها و مخازن باید آنها به سیم ارت وصل شوند.
37. جلوگیری از تابش مستقیم نور خورشید: باید سعی شود از تابش مستقیم نور خورشید بر روی مخازن جلوگیری شود.
38. سلامت کلید و پریز: کلید و پریز نصب شده در محل باید سالم بوده و هیچ نقصی نداشته باشند.
39. بازرسی سیستم الکتریکی: کلیه سیستمهای الکتریکی شامل کلید، پریز، سیمها، لامپ و ترمینالها باید به صورت دورهای چک شوند.
40. نصب صافی در مسیر شارژ:در مسیر شارژ مخازن باید صافی قرار داده شود تا از ورود اشیاء خارجی به داخل مخازن جلوگیری شود.
41. ممنوعیت استفاده از چراغ دستی الکتریکی: استفاده از چراغ دستی (گردون) الکتریکی در محل مخازن ممنوع است.
پرگاس فیدار شیمی
تحقیقات،توسعه ی محصول، تهیه ی دانش فنی و بومی سازی محصولات شیمیایی
تولید سفارشی مواد شیمیایی با ظرفیت و مقادیر اقتصادی رفع مشکلات صنعتی، افزایش بهره وری و بهینه سازی فرآیند،کلوخه شدن،خوردگی و…
طراحی،نقشه کشی،ساخت و نصب سازه،ابزار دقیق و مهندسی، و راه اندازی خطوط تولید صادرات و واردات انواع مواد شیمیایی درخواستی
ارایه خدمات مشاوره ای